We are family

Hoi allemaal weer, hierbij mijn één na laatste blog. Mijn excuses dat hij wat veroudert is. Ik had hiervoor geen internet dus kon hem niet online plaatsen. Ik hoop vanavond in het vliegtuig mijn laatste blog af te maken!

We are family

‘s Maandags ging ik weer naar Thuthukani waar ik dit keer op een andere klas stond. Tijdens de Occupational Therapy gingen we weer de geblinddoekt de stoelendans doen. Persoonlijk vond ik geblinddoekt de stoelendans doen al een behoorlijke uitdaging maar de therapeuten deden er nog een schepje bovenop en haalden zelfs de stoelen weg toen de kids geblinddoekt waren. Gelukkig konden de kinderen erom lachen (oké en ik lag in een deuk ik geef het eerlijk toe) maar lichtelijk gemeen was het wel. Daarna ging ik met de kids naar de klas waar mij zeker 100 vragen gesteld werden over van alles en nog wat; Hebben jullie leeuwen in Nederland? Heb je wel eens met een leeuw gevochten? Welke kleur zijn jullie taxi’s? Hoe oud ben je? Heb je een vriend? Rijden jullie op fietsen in Nederland? Etc. Desondanks vond ik de kinderen erg leuk en heb geduldig alle vragen beantwoord tot het einde van de dag. Daarna moest ik met de bus voor het eerst. (Mijn familie keurde het niet goed dat ik met de bus ging de afgelopen anderhalve maand gezien het nogal gevaarlijk is. Gelukkig was dit een schoolbus dus dat is dan ietsje anders. Ik snapte heel eerlijk gezegd de heisa niet echt..) Ik moet zeggen dat ook dit een experience was om nooit te vergeten. Mijn neef zou mij op komen halen bij de bus maar we hadden nogal miscommunicatie. Ik dacht namelijk dat hij de SPAR in Meerensee bedoelde (waar mijn tante woont) en hij dacht dat ik begreep dat het de SPAR in Empangeni was (4 minuten van Thuthukani vandaan..). Na een uur en drie kwartier in de bus te hebben gezeten (wat lang is als je niemand om je heen kunt verstaan) terwijl we al 3 keer vlak naast Meerensee reden maar precies de verkeerde kant op reden, ondertussen door iedereen aangestaard te worden alsof ik Beatrix in de Schilderswijk was, kwam ik dan eindelijk bij mijn neef aan. Hij heeft me zowat naar de auto moeten tillen zo oververmoeid was ik ervan. Gelukkig mocht ik dan ook gewoon lekker bij hun crashen op de bank nadat we cadeautjes geshopt hadden en later heeft mijn lieftallige neef mij afgezet bij mijn tante waar ik nog even snel hamburgers gebakken omdat mijn tante al wat ziekjes was en niet meer wilde eten maar mijn andere tante nog wel honger had en mijn neef en ik graag hamburgers voor lunch wilde.

Dinsdagochtend was ik vroeg opgestaan omdat mijn lift mij erg vroeg kwam halen om toch nog een keertje op een leuke manier afscheid te nemen van Amangwe Village. Helaas was mijn lift mij vergeten dus stond ik voor niks buiten te wachten en rende ik dus snel terug om me bedje in te gaan toen mijn lift eeeindelijk haar telefoon opnam. Toen ik later wakker schrok besefte ik me dat mijn nicht voor de deur stond om me naar de chiropractor te brengen. Dus snel aangekleed en in de auto gesprongen om er vervolgens bij de chiropractor achter te komen dat ik helemaal geen afspraak voor die dag had. Gelukkig is mijn chiropractor niet zo’n moeilijke man en maakte tijd voor me vrij. Daarna voelde ik me als een treinwrak gezien hij aardig wat wervels rechtzette. Ondanks dat wilde ik per se voor mijn tante kippensoep gaan maken gezien zij zo ziek was en voor mij en Sipo biefstuk met patatjes dus toch even snel boodschappen gedaan en thuis snel koken. Halverwege kwam mijn neef binnen gelopen en dus was ik al snel een kop kippensoep kwijt. Meneer had nog steeds honger en ondanks dat zijn vriendin met eten op hem zat te wachten had hij nog wel trek in de twee hamburgers die ik voor hem voor lunch had klaar gemaakt en hij was vergeten maar ook dat was niet genoeg dus uit eindelijk heeft hij ook mijn halve biefstuk en patatjes opgegeten. Gezien iedereen ziek was en ik niet te veel herrie kon maken daar besloot ik met mijn neef naar zijn vriendin te gaan. Gelukkig was het eten wat zij had gemaakt niet te eten waardoor hij onder het eten vandaan kwam dacht ik.. Maar toen besloten ze om naar de KFC te gaan waar meneer nog een geheel KFC-menu heeft opgegeten en toen ik na de film naar huis wilde stond hij nog broodjes pindakaas te smeren.. Ik weet nu uit welk deel van de familie de (vr)eetgewoonten komen dus. Thuisgekomen dus in bed gecrasht en in slaap gevallen.

Woensdag was ik dus gedoemd en stond ik doodziek op. Ik heb me serieus nog nooit in me leven zo belabberd gevoeld. Mijn tante bleef me maar pijnstillers en hot toddies brengen maar niks hielp; mijn hoofd klapte uit elkaar en elk licht wat maar in me buurt kwam was te fel. (Zelfs mijn telefoon kon ik niet bekijken zoveel pijn deed het..) De gehele woensdag dus op bed gelegen met de gordijnen dicht en de dekens over mijn hoofd. (Ondanks de stralende zon buiten helaas). Gelukkig kwam mijn nicht ’s avonds met de oplossing: pijnstillers met een flinke hoeveelheid codeïne en paracetamol. Echt een wondermiddel; binnen een kwartier kon ik weer tegen licht, had ik honger en dus kwam ik mijn bedje uit om gezellig te doen gezien de rest van de familie al aan het braaien was. Daarbij werd ik opgeëist door het zoontje van Adele’s broer die me door de gehele kamer volgde, me mee me kamer in sleurde zodat die Tannie boekie ging lezen voor hem en zelfs mee naar de wc moest. Heel eerlijk gezegd was ik blij met de afleiding en dankzij deze kleine jongeman was ik zo moe dat ik gelukkig (ondanks dat ik dat de gehele dag al had gedaan) weer kon slapen daarna.

Donderdag stond ik op met dezelfde hoofdpijnen en misselijkheid als de dag ervoor en ik besloot weer thuis te blijven. Ik moest eigenlijk een presentatie geven op Thuthukani maar gezien ik amper op mijn benen kon staan leek me dat niet verstandig. Dus ook donderdag de gehele dag in bed gebleven en wel nog even opgehaald door me neef om ’s avonds toch nog een kleine roadtrip te maken voor wat frisse lucht en om er even uit te zijn maar om vervolgens weer terug me bedje in te duiken en niet meer wakker te worden.

Vrijdag was mijn laatste dag op het ABLE Centre. Ondanks dat ik nog steeds niet helemaal lekker was besloot ik dus toch te gaan. Voor de gelegenheid had ik taart zelfs voor de begeleiding gekocht en lollies voor de kinderen. Er niet over nadenkende dat jonge kinderen met autisme misschien niet zo goed weten hoe zij lollies moesten eten. Wat dus hilarisch was om naar te kijken. Voor de gelegenheid hadden de begeleiding voor mij een kaartje gemaakt met een collage van alle kids en begeleiding en allemaal lieve berichten. Al met al dus een leuke dag en een heel leuk afscheid! Na werk ben ik lekker terug me bedje in gegaan om eerst weer als een blok in slaap te vallen. Vervolgens werd ik wakker van me neef die naast me stond om me op te halen. Snel dus aangekleed en op pad mijn neef om samen met zijn vriendin, mijn andere neef en zijn vrouw uit eten te gaan. De vorige keer dat we hier uit eten gingen had de serveerster een kop koffie over me neef heen gegooid dus we waren in eerste instantie erg blij dat we een andere serveerster hadden. Helaas had die bij de drankjes al 5 fouten gemaakt dus gelukkig heeft mijn neef zo’n grote mond dat de serveerster dus snel weer ingewisseld was voor de serveerster van vorige keer. Die zich duidelijk nog schuldig voelde over het ongelukje vorige keer dus zich drie slagen in de ronde rende voor onze Melktaarkies en zelfs iemand naar de winkel stuurde om Red Bull voor ons te halen. Prima service dus en prima eten. Na het eten besloten mijn neven dat zij eigenlijk al moe waren en gingen we terug naar huis. Waar ik eerst nog heel enthousiast was om toch met mijn neef te gaan stappen maar mijn bezopen hoofd 5 minuten later besloot in bed te willen crashen.

Zaterdag was voor mij dan ook geen makkelijke dag. Allereerst werd ik wakker door mijn neef die SakiSaki muziek aan het luisteren was. Na hem een boos berichtje gestuurd te hebben dat half 10 in de ochtend veel te vroeg was voor zijn AWESOME (lees: BAGGER) muziek ging hij gelukkig in een deuk en zette hij de muziek weer uit. Om 2 minuten later te komen vragen of ik gezellig mee naar de stad wilde maar na luid gegrom begreep hij dat hij mij beter met rust kon laten. (Eerlijk gezegd één van de weinige keren dat ik een enorm ochtendhumeur heb gehad de afgelopen 3 maanden!) Toen kon ik er dus heerlijk van genieten om zelf rond 1 uur weer wakker te worden, lekker te gaan douchen en inclusief mijn handdoekje lekker peukies kon gaan roken voordat ik me moest gaan aankleden. De rest van de dag heb ik dus ook niks anders gedaan dan lekker tv gekeken en één of ander typisch Zuid-Afrikaans overheerlijk (BLEGH doe mij toch maar pizza) klaargemaakt. Toen mijn neef en zijn vriendin zo luid aan het snurken waren dat ik de tv niet meer kon horen besloot ik maar naar bed te gaan. (Het was weliswaar ook al 2 uur..)

Zondag stond ik weer lekker laat op gezien mijn neef en zijn vriendin vroeg weg gingen om me neef af te zetten om te gaan jagen voor een paar dagen. Zijn vriendin kwam rond 12 uur me dus wakker maken om te gaan lunchen met de vrouw van mijn andere neef, haar moeder, mijn kleine nichtje en mijn twee tantes. Ik moet nog even benadrukken hoe verschrikkelijk leuk mijn nichtje is. Zij is met recht het leukste, meest gelukkige, schattigste kind wat ik ooit heb gezien. Zij vond het dan ook leuk om haar moeder te terroriseren terwijl zij haar sushi wilde eten dus heb ik haar mee genomen voor een wandeling. Wat prachtig is gezien zij net heeft geleerd te wijzen dus iedereen op haar reageert en zij dat dan weer prachtig vindt. Toen toch maar terug gegaan gezien ik al gebeld werd dat mijn eten koud stond te worden en de moeder van Emke al ongerust over haar werd. Ik had fried noodles met kip besteld gezien ik in Indonesië de meest lekkere noodles ooit gegeten had en het een Thais restaurant was en er daarom dom genoeg van uitging dezelfde lekkere noodles te krijgen. Het was niet te eten heel eerlijk gezegd dus ik was blij toen de vriendin van mijn neef voorstelde om langs de Mc Donalds te rijden erna. Zij had belooft me af te gooien bij mijn tante gezien die het koud hadden en dus eerder weg gingen. Ze had gezegd dat ze niet wilde dat ik bleef slapen gezien zij me-time nodig had. Of terwijl ze was me zat wat ik op zich wel kan begrijpen gezien mijn neef het prachtig vindt dat ik zoveel in de buurt ben maar ik eigenlijk niet zeker weet wat zij ervan vindt. Toen het tijd was om me af te gooien was ze eigenlijk te bang om alleen thuis te zijn (neef 3 dagen jagen dus) dus ze het eigenlijk leuker vond om mij in de buurt te hebben. Dus besloot ik toch nog een nachtje te blijven logeren en crashte ik samen met haar weer lekker op de bank.

Maandagochtend werd ik vroeg afgegooid bij mijn tante gezien mijn ouders aan zouden komen en ik moest helpen lunch voor te bereiden. In de middag lekker geluncht met ouders en zus! Toch wel lekker om weer lekker Nederlands te kunnen praten! Toen moest ik mee naar hun bedandbreakfast om te helpen uit te pakken, even te douchen en daarna uit eten te gaan. Lekker genoten van een biefstukje en een Amarula Mamba toe. Daarna heb ik me af laten zetten bij mijn tante om mijn ouders en zus wat rust te geven en zelf ook lekker wat uit te rusten.

Dinsdagochtend moest ik vroeg opstaan om naar Amangwe Village te gaan. Ondanks dat het niet de allerleukste ervaring was die ik de afgelopen maanden heb gehad, wilde ik het toch nog leuk af sluiten. Dus ging ik met een grote zak lollies voor de kids en giftbags voor de begeleiding met mijn lift mee terug naar Amangwe Village. Waar ik eerst nog gezellig met de directrice gepraat heb en daarna richting de crèche ging. Nu heb ik ondertussen de meest enthousiaste verwelkomingen wel gehad maar om door 30 kids tegelijkertijd aangevlogen en geknuffeld te worden was wel echt heel tof. Ook de begeleiding vond het (verbazingwekkend genoeg) onwijs leuk om me weer te zien. Ook kwam het goed uit gezien 2 van de begeleiders weer eens examens hadden en de derde dus weer alleen op de groep stond. Zij was dan ook heel erg blij dat ik er was. De kinderen waren echt superblij dat ik er was en ik heb dan ook genoten van ze. Zelfs de brutaalste kinderen waren nu netjes aan het werk en “Teacher Nanske” aan het schreeuwen omdat ik moest komen kijken hoe hard zij hun best aan het doen waren. Ook de lollies waren een groot succes ondanks sommige sneuvelden in het zand maar vooral het feit dat ze in verschillende kleurtjes veranderen vonden de kinderen prachtig. In de middag heb ik verder nog lekker met ze gedanst en gek met ze gedaan en toen mijn ouders me samen met mijn zus op kwamen halen vond ik het dan ook even moeilijk om weg te moeten. Gelukkig gingen we lekker Samoosas eten dus was ik er daardoor sneller overheen. Na de Samoosas zijn we terug naar het bedandbreakfast van mijn ouders zodat hun lekker konden douchen en ik snel langs de chiropractor kon. Waarvoor ik Speculaaskruiden had gekregen en gezien zij een Nederlandse man had vroeger en gek is op Speculaaskruiden had ik hiermee dus een goede daad gedaan. Zij barstte in tranen uit en ik kreeg een enorme knuffel. De chiropractor was wat minder blij met me. De 2 dagen ziek op bed liggen hadden ervoor gezorgd dat ik 2 scheve nekwervels had en ook een aantal ruggenwervels waren weer scheef gaan staan. Dus na flink wat trekken en duwen gelukkig alles weer in orde en terug gelopen naar mijn ouders. Daarna zijn we naar mijn tante gegaan waar mijn tante overheerlijke curry voor ons had bereid. Na een gezellig diner besloot ik mee te gaan naar het bedandbreakfast van mijn ouders en zus om daar met me zus nog een paar potjes pool te spelen onder het genot van een aantal Captain Morgans. Na het poolen besloten we lekker een filmpje in bed te kijken maar halverwege de film was ik al zo moe dat ik eigenlijk meteen in slaap viel. Ondanks dat mijn neef zijn bed heel vertrouwd aanvoelt en ik er daardoor overheerlijk in slaap, was het ook wel lekker om eens in een luxe lekker zacht bed te liggen.

Woensdag heb ik dan ook lekker uitgeslapen in het overheerlijke bed. Na lekker laat op te zijn gestaan gingen we lekker naar het strand. Waar we urenlang schelpjes gezocht hebben, in de zee gezwommen hebben (in de winter:O.. Alle Zuid-Afrikaners verklaarden ons voor gek!) en lekker in het zonnetje gelegen hebben. Totdat ik uiteraard weer eens honger kreeg. Mijn ouders worden nu al gek van mijn continue vreethonger. Dus heb ik de overheerlijkste Cheeseburger ooit gegeten en zijn we terug naar het bedandbreakfast gegaan om te genieten van een warme douche en om te kleden. Om daarna lekker uit eten te gaan met mijn neef, zijn vriendin en mijn twee tantes. In de middag waren we al langs gereden om te reserveren en ik heb een verzoek gedaan tot mijn favoriete serveerster maar helaas was zij vrij die avond dus moesten we het doen met een andere serveerster. Wat op zich ook een prima serveerster was maar ik was toch wel een beetje verwend door de serveerster van de keer ervoor en dus was ik lichtelijk teleurgesteld. Desondanks wel overheerlijke Prawns gegeten en toe een of ander Carameltoetje. Wat echt niet te vreten was. Na een hap spuugde ik het dan ook snel weer uit en heb ik het zo weer terug gestuurd. Gelukkig was de serveerster het ermee eens nadat zij het geproefd had en heeft zij het dan ook van de rekening afgehaald. Na het eten heb ik nog een roadtrip met me neef gemaakt waarna hij mij heeft afgezet bij mijn tante en ik lekker in slaap ben gedonderd.

Donderdagochtend moest ik vroeg mijn bed weer uit om mijn laatste dagje op Thuthukani Special School te gaan werken. Snel douchen (waarbij Oscar weer tegen me op sprong terwijl ik het niet verwachtte. Ik ga die honden best missen maar NIET tijdens het douchen!) cadeautjes voor me lift pakken en rennen naar school waar ik opgehaald werd. Ik gaf mijn lift haar speculaaskruiden en haar reep Tobelerone waarbij ze bijna in huilen uitbarstte. Aangekomen op Thuthukani werd ik verwelkomt door de directrice die me verzekerde dat ik hoe dan ook altijd terug mocht komen en altijd welkom was. Daarna ging ik door naar de Mr. and Ms. Thuthukani. Een grote missverkiezing voor de kinderen. Ik vond het echt ge-wel-dig! Die kinderen zo te zien stralen toen iedereen voor hun klapten en ze hun kleine momentje shine hadden. Niet alleen door hun kleding te showen maar ook door te zingen, toneelstukjes op te voeren of te dansen. Ze maakten er één groot feest van. De Misters and Misses Thuthukani waren prachtig en zo gelukkig om de titel te hebben gewonnen. Ook erg leuk om te zien was dat het autistische meisje waar ik mee gewerkt had me meteen kwam opzoeken en bij me kwam staan en met me kwam dansen. Daarna pikte ze wel meteen de koekjes van de jury wat natuurlijk niet mocht dus werd haar lerares heel boos op haar. Snel kwam ze dan ook weer terug veilig bij mij staan maar het bleef een gevecht om haar weg te houden bij de koekjes wat ik dan eigenlijk weer heel erg grappig vond. Na de verkiezing heb ik nog even afscheid genomen van de kinderen en ben ik door de Occupational Therapist afgezet bij de SPAR waar ik opgehaald zou worden door me neef. Die na een half uur gelukkig ook daadwerkelijk kwam opdagen en wij vervolgden onze tocht naar de Sangoma. Een Sangoma is een traditionele Zuid-Afrikaanse genezer. Of terwijl een soort van witchdoctor. Heel eerlijk gezegd verwachtte ik er niet al te veel van gezien ik daar natuurlijk niet in geloof als nuchtere Hollandse maar mijn neef zei dat het een typische Afrika experience was die ik niet mocht missen. (Achteraf bleek hij zelf nog nooit op consult te zijn geweest dus was het voor ons allebei een enorme experience.) Ergens in een dorpje afgelegen kwamen wij uit bij een klein huisje met een klein hutje ernaast. De Sangoma was erg blij om me te zien gezien een blanke dame volgens haar goed voor business was. Mijn neef had gezegd dat ik met een dilemma moest komen maar nee zij pikte zelf mijn gevoelens op en gebood me plaats te nemen in haar hutje. Een beetje onzeker ging ik dan toch maar zitten met Bongani naast me en daarnaast mijn neef en de Sangoma tegenover me. Na wat spreuken kreeg zij dan echt contact met mijn voorouders. Begrijp dat ik hier in eerste instantie compleet sceptisch tegenover stond gezien ik echt niet in dit soort dingen geloof. Maar het schattige vrouwtje wat net nog zo schattig was raakte in trance en veranderde 100 procent. Haar lieve moederachtige karakter was snel ingeruild voor een demonisch enge vrouw met een gigantisch diepe mannenstem. Ik wist in eerste instantie dan ook niet of ik moest lachen, huilen, bang moest zijn of alles tegelijkertijd. Helaas was er een enorme taalbarrière maar gelukkig vertaalde Bongani alles wat ze zei. Bij alles wat ze zei, vertaalde Bongani het en keken mijn neef en Bongani me vragend aan of het waar was. Bij alles heb ik geschokt ja geknikt gezien deze vrouw een aantal persoonlijke dingen over me wist die ze echt niet van me kon weten. Uiteraard waren er ook een aantal dingen die twijfelachtig waren gezien die gemakkelijk te raden waren maar sommige dingen waren echt onwijs spooky. Ik wijd verder niet gezien het nogal persoonlijke dingen waren maar zowel ik als mijn neef als Bongani waren totaal verbluft. Ik heb een aantal kruidenmengsels mee gekregen die ik moet gebruiken om de demonen uit mijn leven te verwijderen en moet dus voortaan onthouden dat mijn voorouders over mij waken. Haal er zelf uit wat je ervan gelooft, ikzelf geloof ook niet alles maar kan wel met recht zeggen dat het de meest bizarre gebeurtenis ooit in mijn leven is geweest en ik kan niet verklaren hoe de vrouw de dingen wist die ze wist. Na de trance veranderde het vrouwtje gelukkig terug in de lieve moederfiguur die ze ervoor was. Zij wilde nog wat foto’s met me maken die mijn neef dan weer moet ontwikkelen zodat zij deze in haar hut kan hangen en hiermee meer blanke bezoekers zal aantrekken. Ook vonden ze het een leuk idee om mij in traditionele Zuid-Afrikaanse kleding aan te kleden en gezien dit natuurlijk wel een once in a lifetime opportunity was heb ik dit dan ook maar gedaan. Ondanks dat we natuurlijk allemaal dondersgoed weten dat dit er niet uitzag. (Ja ik heb er foto’s van.. Nee die zullen niet openbaar worden!:P) Na de Sangoma gingen we naar mijn neef zijn huis om het huis aan mijn ouders te kunnen laten zien en vervolgens naar me tantes huis om te gaan braaien. Waar ik de foto’s van mezelf in traditionele kleding aan Sipo liet zien die dus compleet in een deuk ging uiteraard. Desondanks was het heerlijk om met gehele familie bij elkaar te zijn en hebben we een heerlijke braai gehad met veel te veel vlees en een hele hoop cadeautjes voor de gehele familie die daar heel erg blij mee waren. Na het eten zijn we allemaal lekker naar bed gegaan gezien we allemaal gebroken waren.

Ik vind het heerlijk om mijn familie om me heen te hebben en nog een tijdje nu echt vakantie te hebben maar het is een enorm dubbel gevoel. Ik kan tegelijkertijd niet wachten om weer terug te komen en weer lekker mijn leventje daar op te pikken! Nog eventjes en dan kunnen jullie weer lekker door mij geterroriseerd worden!;)
Liefs, Nenske